Próchnica to choroba zakaźna, można się nią zarazić np. przy oblizywaniu dziecięcego smoczka, używaniu nieswojej szczoteczki do zębów czy cudzych sztućców. Bakterie dosłownie przechodzą z ust do ust i wystarczy jeden członek rodziny z problemami próchnicy, by narazić pozostałych domowników.
W rodzinie funkcjonują też podobne modele dbania o zęby oraz podobne czynniki środowiskowe. Nie jesteśmy jednak bezsilni wobec problemu.
Jeśli pacjent trafia często na fotel dentystyczny a jednak ma regularne problemy z zębami, to winne są najczęściej: niewłaściwa higiena jamy ustnej oraz niezdrowy tryb życia.
American Dental Association twierdzi, że nie istnieje test czy konkretny gen, który pomógłby określić skłonność do chorób przyzębia czy próchnicy.
Rozwój tych schorzeń jest złożony i zależy od wielu kwestii min.higieny jamy ustnej, czynników środowiskowych, nawyków żywieniowych, unikalnej mikroflory jamy ustnej, statusu społeczno-ekonomicznego oraz czynników genetycznych.
Testy analizujące geny mogą mieć potencjał w przyszłości, jednak aktualnie to badanie przez specjalistę pozostaje najlepszą metodą diagnozy próchnicy czy chorób przyzębia.
Wykazał to raport przygotowany przez Instytut J.Craiga Ventera, zajmującego się genomiką.
Naukowcy poddali badaniu 485 australijskich par bliźniąt w wieku między 5 a 11 lat a dokładnie ich mikrobiom. Umożliwiło to naukowcom określenie różnic w składzie genetycznym mikroflory w jamie ustnej u dzieci w tym samym wieku i wychowującym się w tym samym środowisku. Badanie próbek z gardła wykazało,że rzeczywiście niektóre bakterie występujące w jamie ustnej są dziedziczne, natomiast nie te, które powodują próchnicę zębów. Natomiast u bliźniąt, które spożywały większe ilości cukru w żywności i napojach, wykryto większą ilość próchnicotwórczych mikrobów, co potwierdza, że stan zębów w największym stopniu zależy od naszych nawyków żywieniowych i higieny jamy ustnej. U dzieci ze złymi nawykami żywieniowymi odnotowano równocześnie mniejsze ilości dobrych bakterii.
